ในช่วงระยะเวลากว่าสิบปีที่ผ่านมา การจัดการศึกษานอกโรงเรียนสำหรับประชาชนได้ขยายการจัดการไปสู่ส่วนภูมิภาค ทั้งที่ดำเนินการเอง และส่งเสริมสนับสนุนหน่วยงานอื่น เช่น การประสานงานกับหน่วยงานของรัฐและเอกชน จนเป็นที่ยอมรับของหน่วยงานต่างๆ ทั้งในและต่างประเทศ ทั้งระดับภูมิภาคแถบเอเชียและมีหลายครั้งที่ได้รับรางวัลระดับโลก ประเทศเพื่อนบ้านในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ให้ความสนใจส่งนักศึกษามาศึกษาดูงาน จนมีข้อเสนอแนะจากหน่วยงานระหว่างประเทศ ให้ประเทศไทยได้จัดตั้งสถาบันเพื่อสนองความต้องการในการพัฒนาการศึกษาและทรัพยากรมนุษย์ จึงอาจกล่าวได้ว่าการจัดการศึกษานอกโรงเรียนของประเทศไทยในช่วงทศวรรษนี้มีกลุ่มเป้าหมายที่ไม่ใช่เพียงประชาชนเท่านั้น แต่รวมถึงการศึกษาและผู้ให้การศึกษา ซึ่งเป็นผู้สื่อสารวิทยาการไปสู่ประชาชนด้วย